ირმა და ომარი

მაშინ როცა მამა იძინებს შვილი ტირილს იწყებს...
და დღეს გაუმართლა მის დედას...
რომ ის უკვე აღარ არის აქ...
და სიყვარული თვლემს,
და მამა ეფერება...
გაიხსენეთ რაზე მოთქვამდა ბლოკი.
როცა აჭამეს შპროტი...
და ჩვენი გენიალური სევდა ინდივიდუალურია...
და ის ზედმეტად ინდივიდუალურია...
და დამღუპველად ინდივიდუალურია...
და ჩვენ შეგჭამთ შენ...
და როცა ფერთა უსაზღვრო სიფერადე ერთ სამოსს მოიხურავს???
იკითხა მან... და სიფერადე ისევ შეიცვალა...
შემოდი მშვენიერო,
ოღონდ ფრთხილად მამა არ გამიღვიძო..
მოეფერე საკუთარ გვერდში მდგომს...
ისე რომ სახელიც არ კითხო...
და გაახილე თვალნი შენნი,
როცა გრძნობ რომ საკმაოზე მეტი შუქი დაკარგე...
და უამრავი სიმარტივე გაანადგურე...
და უბრალოდ დახატე მოლეკულა,
შენი შავ თეთრი სიზმრის...
და დაიჯერე, რომ მასზე მარტივიც არსებობს რაღაც...
და თუმცა ეს ყველაფერი ბოდვაა, ძილის წინ...
შენ მაინც ახელ თვალს...
ეს იყო სიზმრად...
მოლეკულები არ არსებობენ...