გავიხსენე

გავიხსენე, როგორ გელოდებოდა...
მაგრამ გადაუხვია სადღაც 6-ზე...
არც შენ გიცდია მისი შეჩერება...
თუმცა პირდაპირ გეტყვი, რომ ვერ შეაჩერებდი...
ვერც დრო შეაჩერებდა...
ვერც თავისი ახალშობილი ჩვილის ტირილი...
ვერც მისდამი სიყვარული, რომელიც ასე ძლიერ ითხოვდა საზღვრებს...
ვერც თხოვნა მონატრებული სიურეალიზმიდან...
ვერც გაიქეცი, თუ გიყვარს მტერი შენი...
და ვერც ის რომ შენი მეათე მზერა, გამოცხადება,
მწვანედ შემოსილ შენობებს ყელზე ედგათ...
დღეს კიდევ ერთხელ გაიხსენე,
რომ ერთად ისხედით...
მაგრამ ეს სულაც არ იყო მოგონება....
მერამდენედ მეორდება შემოსული ზარი...
რეკავენ საზღვარს იქედან... ვიცი...თან წუთში ორჯერ...
ეს არ არის ის რაზეც უნდა მეთქვა...
ახლა დავბრუნდი და დავივიწყე...
სიცოცხლე თვითმკვლელობით სრულდება...
ჩვენ ვეძებთ სიყვარულს...