როგორც შენ,
როგორც ერთფეროვანი სამრეკლოები,
როგორც დანახული იმპრესიონისტები...
შემოვიდა შენში,
და დავასახლეთ უსახელო ჰორიზონტები...
წარმოდგენილი აფიორა.
გამოღვიძება.
მერამდენედ ვიგემეთ შემოდგომა,
როცა ერთმანეთი დაგვავიწყვა...
ყველაფერი შეერია სურვილს გაქრობის,
ყველაფერი ჩვენი მსხვერპლი გახდა.
ძილი.რომელმაც უკვე თქვა თავისი სიზმარი.
თუმცა ჩვენ დავბერდით,
იმდენად დავბერდით, რომ ფილმებს ვეღარ ვხედავთ.
გამოღვიძებულ სიზმრებს,
შავ-თეთრი ოცნებები მოგონებებზე,
შავ-თეთრი სილუეტები შენზე,
გამოფიტულ ორნამენტებს შეერია.
გარდაიცვალა როგორც შემომავალი ზარი.
ყველაფერმა დაკარგა რეალიზმი.
შეთხზული მშვენიერება.
მზერები ეხებიან ეკრანს.
ყველაფერი ბუნდოვნად ნათელია,
ვერ ვამჩნევ მასში გამოსახულ მეს,
და უკვე აღარც ძებნა შემიძლია.
ოდეს ყოფილ არს დღესამომდე,
ქალთა და კაცთა ერთად დაეჭრათ პური.
და მე ვიგრძენი რომ უკანასკნელი რაც გავიგე,
ჯერ ისევ სარკოფაგს შეექცევა.
სიგარეტი ეწეოდა ფილტვებს.
Комментариев нет:
Отправить комментарий