მე მეოცე საუკუნეში ვცხოვრობ
მე მოეცე საუკუნეში ვცხოვრობ
და შენ აქ ჩემს გვერდით წევხარ.
შენ უბედური იყავი როცა მძინარედ გრძნობდი თავს.
მე ვერაფრის გაკეთება ვერ შევძელი.
უიმედოდ ვიგრძენი თავი.
შენი სახე ისეთი მშვენიერია რომ ვერ შევწყვეტ მის აღწერას,
და არაფერია ისეთი რითაც მე შევძლებ ბედნიერი გაგხადო შენ,
როცა შენ გძინავს...
მთვარე ჩვენს წინააღმდეგ, როდესღაც ჩვენ კვლავ ერთად გვძინავს
მე ვზივარ აქ, როგორც ცბიერი ბოროტმოქმედი რომანის პერსონაჟებიდან,
განხილვები და შეფასებები თქვენთვის მომინდია.
ისე, რა მოსატანია, მაგრამ მე გაგციეთ თქვენ უბედურებად,
და მე შევძელი ამით რაღაც მნიშვნელოვანის გაკეთება იმიტომ, რომ ჩემი მოვალეობაა, ვიყო თავისუფალი.
გეტყვით, რომ მარტივად შეიძლებოდა ყველაფრის კარგად დასრულება,
უბრალოდ სუფრასთან რომ დარჩენილიყავით ან დამაჯერებლად გეთქვათ,
მე გამომდის თქვენთან ერთად მთვარის შუქით ტკბობა,
ნაცვლად იმისა, რომ წასულიყავით და დაგეტოვებინეთ მარტო
მის სიმშვიდეში ჩასვენებული.
